CD release of international artist Sue Moreno: CITY BY NIGHT, as recorded in Nashville, Tennessee (USA) with legendary musicians Chris Casello, Dave Roe (Johnny Cash), Al Hill (Bettye LaVette), Jimmy Lester, Eddie Angel[hr]
After their European tour with Elvis Presley’s bandmembers, Dutch songstress Sue Moreno and American guitarist Chris Casello decided to join forces and started writing and working in the ‘Fry Pharmacy’ studio in Nashville. The amazing equipment in this analog studio was once used in worldfamous studios like RCA’s Studio B/ Nashville. Through these microphones, amps, tapemachines and equipment the likes of Elvis Presley, Patsy Cline, and Les Paul had been recorded.
The result: The now released ‘Film Noir’ style album City By Night on which the musical spheres of Les Paul & Mary Ford, Peggy Lee, Elvis and Dean Martin become alive again,
with a personal and contemporary touch. City By Night is a mix of Americana, jazz, swing, exotica and sensual rock ’n roll, rolled into an exciting album with a warm sound and a smooth groove.[hr]
The CD contains 13 tracks of which five are composed By Sue Moreno and Chris Casello as well as classic songs interpreted in their own way like Broken Hearted Melody and How High the Moon. Promotional shows will take place in Spain, Finland, England and America.
Reminder: The Liner Notes are written by songwriter/pianist Michael Jarrett, who wrote hitrecords like I’m Leavin’ for Elvis Presley.[hr]
Sue Moreno & Chris Casello – City By Night
13 track CD
Contains five original tracks written bij Sue Moreno and Chris Casello
Recorded in Nashville, Tennessee
Jungle Records TCB 6767
Buy CD[hr]
The whole album City By Night gets the Sandwich Stamp of Approval:
‘Pleasant music you can play responsibly without any bad side-effects’
Jacques Kloters, de Sandwich Radio 5, Netherlands[hr]
De basis voor de samenwerking van de Nederlandse Sue Moreno met de Amerikaanse gitarist Chris Casello werd enkele jaren geleden gelegd tijdens een Europese tournee met muzikanten uit de band van Elvis Presley. Kort voor één van deze shows kreeg de zangeres het trieste nieuws dat Stanley, ook bekend als ‘papa Moreno’ geheel onverwachts was overleden. Die avond werd het optreden opgedragen aan haar vader die altijd een grote inspirerende rol blijkt te hebben gehad op de muziek van zijn dochter. Er kan zelfs worden verondersteld dat City By Night zonder hem nooit het levenslicht had gezien.Vandaar dat deze verzameling die bestaat uit zowel zelfgeschreven materiaal als op eigen wijze geïnterpreteerde classics, aan hem is opgedragen. Moreno en Casello besloten de krachten te bundelen in de Fry Pharmacy Studio te Nashville, de plaats waar de gitarist zich al eerder vestigde. In deze analoge studio staat apparatuur die voorheen in wereldberoemde studio’s als RCA’s Studio B/ Nashville te vinden was. Bovendien werden microfoons, versterkers, tapemachines en apparatuur gebruikt waar grote namen als Elvis Presley, Patsy Cline en Les Paul mee gewerkt hebben.
De opener van het album, How High The Moon, brengt de luisteraar zestig jaar terug in de tijd en laat horen hoe Les Paul & Mary Ford geklonken zouden hebben wanneer het nu zou worden opgenomen. Deze uitvoering ligt dicht bij het origineel mede door het ijl hoog tingelende gitaargeluid van Casello die hier zijn visitekaartje afgeeft. Dat de gitarist niet de eerste de beste is blijkt uit een indrukwekkende lijst van eerdere muzikale bijdragen waarin we namen tegenkomen als Raul Malo (Mavericks), Kid Rock, Martha Reeves en Bo Diddley.
Bijna tien jaar later zou Sarah Vaughan Broken Hearted Melody bekend maken. Moreno slaagt er hier knap in om met haar vocalen ‘corny’ jazz een integer karakter te geven. Hetzelfde geldt voor I’m Lookin’ Out The Window waarmee Cliff Richard in 1962, en Peggy Lee iets eerder, goede sier maakte. Een track waarin de warmte van de studio en bijbehorende materialen optimaal benut lijken. De temperatuur stijgt met nog eens tien graden tijdens Polynesian Blues waarin Casello een exotische steel-partij zet. Het moet bij bassist Dave Roe speciale gevoelens hebben opgeroepen. De in Hawaii opgegroeide bassist voegt na Johnny Cash en Chet Atkins doodleuk Sue Moreno toe aan zijn samenwerkingen op muzikaal gebied. Moreno bewijst vervolgens in het samen met hem gecomponeerde Man Of Many Promises zelf ook zeer goed uit de voeten te kunnen in de aanverwante stijlen.Wanneer de oogverblindende zangeres sensueel Confessin’ (That I Love You) in je oren fluistert is er werkelijk niemand die nog aan Perry Como of Doris Day denkt.
Samengewerkt is er ook met de van Bettye LaVette bekende pianist Al Hill die een behoorlijke dosis honky tonk toevoegt aan My Love Has Gone. Jimmy Lester ‘ontmaskeren’ we achter zijn drumkit. Deze keer niet in Los Straitjackets maar als begeleider van Sue Moreno en Chris Casello. Hoewel traditionals als Fever en Dream A Little Dream door Moreno gezongen niet onbekend in de oren klinken had hier net zo gemakkelijk voor eigen werk gekozen kunnen worden. De verleiding om met deze muzikanten deze klassiekers onder handen te nemen is begrijpelijk. Speciale vermelding verdient ook het verbluffende artwork van het album. Het is niemand minder dan Govert de Roos die de stijlvolle coverfoto’s van Sue Moreno in deze muzikale ‘film noir’ voor zijn rekening heeft genomen. Gelukkig verraadt de informatie op de inlay dat het om recente opnamen gaat want anders was je als luisteraar toch mooi in de veronderstelling geraakt dat het hier authentiek materiaal betrof.
Jeroen Bakker, www.bluesmagazine.nl
[hr]
Registrato nello studio The Fry Farmacy di Nashville Tennesee questa e’ l’ultima produzione di Sue Moreno per letichetta finlandese Jungle Records che si avvale del supporto del grande Chris Casello. Sue e’ oggi una delle interpreti piu’ conosciute a livello internazionale. Il suo stile personale spazia dal rock and roll dal pop al jazz anni 40/50.
I titoli dell’opera comprendono diversi classici della musica americana come “How High The Moon”, “Broken Hearted Melody”, “I’m Confessin'”, “Mr. Sandman”, “Fever” e “Dream a Little Dream” intervallati da pezzi composti da lei in collaborazione con Chris Casello. Viene fuori da questo lavoro un CD da atmosfera che ci riporta agli anni 40/50 e facilmente ascoltabile anche da chi non ama i generi. Da segnalare anche il bellissimo lavoro di Chris Casello alla chitarra che si adatta perfettamente a tutti gli stili (jazz, crooners, rock and roll, Americana ed exotica). Un’ottimo lavoro che conferma Sue Moreno come l’erede dei mostri sacri della musica pop-jazz americana del calibro di Julie London, Sarah Vaugham, Mary Ford con piu’ il tocco personale del suo stile. In conclusione: in questo CD Sue ha messo tutto il suo impegno e tutta la sua personalita’ anche perche’ e’ stato dedicato alla memoria di suo padre.
Armando Buscema,
Jamboree magazine Italy
July 2012[totop]
